De Walfriduskerk, genoemd naar de heilige Walfridus, heeft echter een ruim 35 meter hoge toren die opvallend scheef staat. En niet een klein beetje: de toren is schever dan de beroemde Toren van Pisa in Italië.

De oudste delen van de kerk dateren uit de 11e eeuw. Het is daarmee een van de oudste kerken van de provincie Groningen. De toren werd gefundeerd met onder meer dierenhuiden om het grondwater tegen te houden. Toch had dat niet het gewenste effect: door verzakkingen in de zachte Groningse bodem begon de toren in de loop der eeuwen langzaam voorover te hellen.

De hellingsgraad bedraagt tegenwoordig ongeveer 4,18 graden, terwijl de Toren van Pisa ‘slechts’ rond de 3,99 graden helt. In het Friese Miedum staat een toren die met 4,72 graden nog schever is, maar die is met een hoogte van slechts 14 meter beduidend kleiner.

Om te voorkomen dat hij verder zou verzakken of omvallen, werd de toren later met beton verstevigd aan de voet. Hij staat nog altijd scheef, maar is niet langer in beweging. Door een brand in 1911 is de toren tegenwoordig zelfs korter dan hij oorspronkelijk was. De scheve toren geldt als één van de opvallendste bezienswaardigheden van Noord-Groningen en als een trots symbool van Bedum.

‍