In werkelijkheid klom hij 67 meter omhoog in de Noordelijke heftoren van de Koningshavenbrug van Rotterdam om vanaf daar in de Maas te springen. Het was een reactie op eerdere duikpogingen in de stad. Lou besloot dat hij het record wilde verbeteren. Eenmaal boven wachtte hij een half uur om op adem te komen en sprong met twee salto’s succesvol in de Maas.

Vlasblom werd na zijn spectaculaire sprong direct aangehouden door de politie en ontving twee boetes voor het betreden van verboden terrein en zwemmen in verboden water. Zijn sprong werd al snel als legendarisch gezien en hij werd op 20 januari 1933 geëerd in het Grand Theatre in Rotterdam. Tijdens de huldiging, waar zo’n 1500 man aanwezig was, werd hij geprezen om zijn moed en kreeg hij onder andere een medaille.

De huldiging van Vlasblom werd de volgende dag overschaduwd door een tragische gebeurtenis. De 20-jarige Jan Tabbernee probeerde Vlasbloms record te breken door van een nog hogere positie te springen. Helaas verliep zijn poging rampzalig: bij het maken van een salto verloor hij de controle, sloeg hard op het water. Hij was op slag dood.

De moeder van Tabbernee verklaarde later dat haar zoon zich had laten meeslepen door de gebeurtenissen van de vorige avond. Terwijl Vlasblom als held werd gevierd, herinnerde de dood van de andere waaghals de stad eraan hoe gevaarlijk zulke stunts konden zijn. Het is onduidelijk of Vlasblom met zijn sprong een wereldrecord zette. Zelf heeft hij altijd volgehouden dat zijn sprong van 69,5 meter hoogte was, omdat het eb was in de Maas.

📸1: Lou Vlasblom poseert op latere leeftijd op de plek waar hij sprong, Nationaal Archief
📸2: Krantenartikel uit 1933

‍