Ans van Dijk eindigde als enige vrouw voor een Nederlands vuurpeloton
Ans van Dijk is bekend komen te staan als een van de bekendste Nederlandse collaborateurs van de Tweede Wereldoorlog.
Ans van Dijk werd geboren in 1905, was een dochter van Joodse ouders en kende een lastige jeugd. Ze werd na de oorlog de enige vrouw in Nederland die ter dood veroordeeld werd en waarbij het vonnis ook voltrokken werd. Deze straf kreeg ze voor het verraden van Joodse onderduikers.
Het verraad begon in 1943 toen Van Dijk zelf zat ondergedoken in de Marco Polostraat in Amsterdam. Op een ander adres in de straat had ze twee Joodse vrouwen ondergebracht. Toen die dames verraden werden vertelden ze dat ze via Van Dijk waren ondergedoken. Ans van Dijk werd gearresteerd en naar de Sicherheitsdienst overgebracht. Pas toen ze toegezegd had om voor ze te gaan werken werd ze vrijgelaten.
In het begin deed Van Dijk het werk voor de Sicherheitsdienst alleen. Later kreeg ze ook hulp van een aantal andere vrouwen en ontstond er een groep mensen, met haar centraal, die op grote schaal Joodse mensen verraadden. Van Dijk deed zich vaak voor als iemand van het verzet die Joden hielp onderduiken en persoonsbewijzen kon leveren. Deze methode werkte uitstekend. Het werd uiteindelijk zo erg dat ze haar eigen broer en zijn familie liet arresteren.
Op 20 juni 1945, vlak na de oorlog, werd Van Dijk opgepakt in Rotterdam. Een kleine twee jaar later werd ze door de rechtbank veroordeeld tot de doodstraf. Ze zou tijdens de oorlog 145 onderduikers hebben verraden. In januari 1948 werd Ans van Dijk in Fort Bijlmer in Weesperkarspel door een Nederlands vuurpeloton doodgeschoten. Uiteindelijk werd ze de enige vrouw die na de oorlog werd veroordeeld en omgebracht.