Het is tegenwoordig moeilijk voor te stellen dat er in het prachtige duingebied rond De Cocksdorp raketten de lucht in werden geschoten. Er waren ‘verboden toegang’ bordjes, radarsystemen, amfibievoertuigen en een heus lanceerplatform te vinden. Het is een stukje vergeten Nederlandse lucht- en ruimtevaartgeschiedenis.

————

In de jaren 50 was de wereld bezig met het mogelijk maken van supersonische vluchten. Er waren onbemande vluchten nodig om voor deze onderzoeken meetresultaten te verkrijgen. Men was dus niet bezig met een ruimtevlucht, maar met onbemande supersonische vliegtuigen. De proeven werden uitgevoerd door het Nederlandse luchtvaartlaboratorium in samenwerking met onder andere @philips, Fokker, Springstoffenfabriek Muiden, de @koninklijkeluchtmacht en de @koninklijkelandmacht.

————

In Nederland was men op zoek naar een plek waar raketten veilig de lucht in geschoten konden worden. In eerst instantie werd het Noord-Hollandse kustdorp Petten gekozen, zodat de raketten over de Noordzee geschoten konden worden. Hier zat één groot nadeel aan. Als de raketten opgebrand waren, zouden ze naar beneden vallen en naar de bodem van de Noordzee zinken. Men moest hierdoor voor elke lancering weer nieuwe materialen gebruiken. Er werd daarom gekozen om de raketten vanaf Texel over de Waddenzee te schieten. De lanceringen werden gedaan als het eb was zodat de raketten bij terugkomst met hun neus in de modder bleven steken. Een team onderzoekers kwam de raket dan weer ophalen met een amfibisch voertuig.

————

Er was veel media-aandacht voor de lanceringen. Zo werd de projectleider in De Telegraaf Wernher von Texel genoemd, wat een verwijzing was naar de beroemde Duits-Amerikaanse raketingenieur Wernher von Braun. De vergelijking met de Amerikaanse lanceerbasis Cape Canaveral werd ook snel gemaakt en zo werd Cape Cocksdorp geboren.

————

📷's: Beeldbank Stichting Erfgoed NLR

Bron: Noordhollands Dagblad artikel Nina Rijnierse